Dag 1 – Lang leve Martinair!

Rond 9 uur arriveerden opa en oma bij ons huis, de koffers konden dicht en ingeladen worden... Zonder vertraging parkeerden we keurig op P3 en in de 'drizzle' propten we onszelf in de bus naar de vertrekhal. Duidelijk is het meivakantie en zien we leuke bestemmingen op de kofferlabels. Maar ook onze eigen bestemming mag er zijn. Inchecken duurt even ... APIS formulieren wil ze niet eens zien, die grondstewardess van ons...heb ik daarom alles 6x met de hand in zitten vullen (ben ik duidelijk niet meer gewend!).

Alles wijst er op dat we op tijd vertrekken ondanks dat het vliegtuig volle bak is... we hadden dat laatste ook niet anders verwacht. De jongens eten nog even een hamburgertje bij de Mac, wij doen daar koffie en cappuccino. We laten opa – die deze kant van Schiphol nog nooit heeft gezien- even de wonderen van de luchthaven aanschouwen en dan is het tijd voor de gate... huh, geen rij bij de security? We mogen gelijk aanschuiven en doorschuiven! Ook nauwelijks vragen, dat was bij Continental een paar maanden geleden wel anders. Sterker nog ...het schaartje in de EHBO kit van oma wordt gevonden en...goedgekeurd, zelfs die mag mee!! M'n klomp brak bijna (ok ik had ze vandaag niet aan)!

De reis verloopt zo voorspoedig (no pasta or chicken maar risotto or chicken) dat we om 5 uur, 3 kwartier voor op schema touchdown op MCO gaan... Ik verkneukel me dat Martinair van deze leuke prestaties levert, hopelijk gaat te terugreis net zo (niet te vroeg juichen). Dan de koffers... we vinden ze snel op de eerste band en vertrekken met het treintje naar de laatste security check. Dan gaat het wat langer duren, de koffers laten de tweede keer enorm lang op zich wachten en ik besluit vast vooruit te gaan naar Alamo (de enorme rijen van vorig jaar nog op het netvlies). Er staat een enorme rij maar het gaat toch nog best snel, of de koffers langzaam. Uiteindelijk moet ik een man/vrouw of 4 voor laten gaan maar dan heb ik alle rijbewijzen bij elkaar om de twee auto's te halen en Andy is net op tijd beneden om zijn handtekening te zetten. Het is intussen wel 8 uur geweest dus zijn we bijna 3 uur verder!

De midsize SUV rij is leeg dus we mogen doorschuiven naar de Standard SUVs, daar kiezen we een witte en een zilveren Hyundai Santa Fe met beiden onder de 7000 km op de teller. Opa en oma de zilveren en wij de witte!

TomTom heeft gelijk contact en zo gaan we op naar Terra Verde, we vinden het eenvoudig, checken in en vinden de sleutel in de lock box. Mauro was in de auto al in slaap gevallen en die leggen we in bed, Milan moet nog even nieuwsgierig aan het huis snuffelen en leggen we een beetje hyper in het andere bed (7 slaapkamers maar toch samen op 1 kamertje) en zetten nog even het Disney Channel voor hem aan.

We besluiten inderdaad nog even met z'n tweetjes naar de Walmart te rijden voor ontbijt en fruit en drinken. Het is echt maar een paar minuutjes verderop en de rommel lijkt al verdwenen want we zien niet veel meer van de verbouwing waar we voor gewaarschuwd waren... misschien was het wel ter ere van onze komst :) Toch blijft het een vreemde gewaarwording zo'n drukke supermarkt om 11 uur 's avonds!
We rijden terug, bergen alles op en dan gaan wij ook proberen te slapen want het zal morgen wel weer vroeg dag zijn!